به کمک برخی راه‌ها، می‌توان خلاقیت را در هنگام تصمیم گیری تقویت نمود. از جمله این راه‌ها عبارتند از:
- آموزش
- گوش دادن
- راه میان بُر
آموزش:
شواهد، بیانگر این واقعیت است که اگر به فردی، آموزش خلاقیت داده باشند که چگونه از حرکت در مسیرهای نا مشخص اجتناب نماید، می‌تواند عقاید ویژه ای را بر اساس خلاقیت خود، ارایه نماید.
آموزش مستقیم بر پایه این واقعیت قرار دارد که افراد تمایل دارند راه حل‌های آشکار را به راحتی بپذیرند و همین امر، مانع از این می‌شود که از توانایی‌های بالقوه خود استفاده کنند.
اگر پیوسته به فرد تلقین کنند که همیشه در پی راه‌های جدید، بدیع و خـلاق اسـت، احتمـالا او راه‌های متعددی را که منحصر به فرد باشند، ارایه خواهد کرد.
گوش دادن:
فردی که از موهبت گوش دادن برخوردار باشد، می‌تواند متوجه ویژگی‌های عمده راه حل‌های سنتی شود.
با گوش دادن منطقی، همه راه حل‌ها مورد توجه قرار میگیرند و سپس سعی می‌شود تا آن جا که امکان پذیر است، مورد تغییر واقع شوند.
در این حال، هیچ نظر یا عقیده ای رد نمی‌شود و هیچ موضوعی، کم اهمیت تلقی نمیگردد.
بنابراین چون فرد تصمیم گیرنده، به همه نظرها توجه می‌کند و همه حرف‌ها را میشنود، از تمام محدودیت‌هایی که بر مساله تحمیل شده است، آگاه می‌شود؛ سپس درصدد بر میآید مناسـب‌‌‌ترین راه حل را انتخاب نماید.
راه میان بُر :
می‌توان با رفتن از راه میان بُر به نتیجه رسید و خلاقیت خود را ابراز داشـت.
هنگا‌‌میکه فرد، راه میان بُر را انتخاب می‌کند، به امور کم اهمیت هم میاندیشد و سعی نمی‌کند تا الگویی ارایه دهد، بلکه الگویی را بازسازی می‌کند.
موانع سازمانی در تصمیم گیری خلاقانه
موانع درون سازمانی که می‌تواند در تصمیم گیری خلاقانه تاثیرگذار باشد، عبارتند از :
- عدم دسترسی به اطلاعات
- فقدان ارتباط افقی و عمودی مناسب
- انتقاد از اندیشه‌های نو
- انزوا و گوشه گیری مدیریت ارشد
- ساختار نامناسب سازمان
- فقدان سیستم تشویق و پاداش هدفمند و منعطف
- ناسازگاری، استرس و نارضایتی کارکنان
- سیاست بازی‌های سازمانی
- عدم تشخیص مناسب تفکیک مساله از سایر امور
- عدم تشخیص تعریف دقیق و صحیح مشکل
- عدم بررسی مشکل از زوایای مختلف
- و….
